De weemoed die in december komt
De weemoed
die in december komt
brengt sneeuw en snerpend ijs
en roerlooskale bomen
een veldje met bevroren kolen
de grond wit, de nevel wit
de maan helder
De ruimte
die in januari komt
brengt licht dat binnenvalt
beloften van bomen in bloei
weer gaat de wereld open
heel hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig
kriskraslijnen
's nachts de maan als altijd helder
en overdag schuchter maar actief
de eerste lentebries
Sneeuwklokjes
Sneeuwklokjes in bloei
bevatten het zelf nog niet
luiden lente in
zo mooi vond je lang niet meer
een zuiver teken van hoop
Kermiszondag
Vol was onze winkelkar,
wat later ook de huiskamer.
Stoofschotel met lam, aardpeer en pastinaak,
raapjes en rode ajuin
gesudderd in witte wijn.
Daarna de herfsttuin in,
kleintjes harken bladeren,
verdienen zo vrolijk hun kermisgeld.
Kleurige kruiwagen, roest, bruin, geel.
Dan draait de kindermolen.
Met mama’s en papa’s, opa en mamie,
wat een feest!
Samen in een autootje,
ernstig ronddraaien of handjes zwaaien.
Botsauto’s botsend,
K3’s gillend,
alle kleuren van de regenboog.
Kermisdagen zijn hoogdagen,
de kindertijd is niet ver weg.
Dora
Dichteres van het theater,
een feest voor oog en geest.
Vijf P’s zijn legendarisch
en evenwaardig aan elkaar gewaagd,
wat tenslotte het volle leven uitmaakt.
Pijn als deel van het leven,
diepe smart of hartverscheurend liefdesverdriet,
pijn om heimwee naar weleer
gedempt, hoe kan het anders.
Poëzie om in te wonen en thuis te komen.
Poëzie als adem, als wolf in een schaap,
vol zachte woorden ook en tedere gebaren
al dan niet toegefluisterd in de coulissen.
Persoonlijkheid als manier van zijn.
Op de planken als krachtig voorbeeld
voor vriend en vijand als vorm van macht
en liefdevolle onverbiddelijkheid.
Perversiteit, je kan niet zonder
voor wie zich volledig geeft op het toneel van het leven,
als groen bloempje van de BRT , als ‘Grande Dame’,
of als docent met vlag en wimpel.
Plezier en uitzinnige vreugde op het speeltoneel
krijgt elk zijn rol en speelt zijn deel,
zingt, danst, brult en lacht de wereld uit ,
als spotvogel of groene specht.
De tijd kwam.
Oude kracht ontbrak
stilte is nu een rustplaats.
’t Blikveld
Elk concert klinkt
als kamermuziek in de oren ,
voelt als thuiskomen.
Beelden uit een schilderijententoonstelling,
Playful Pizzicato , een ingetogen Requiem,
of een Ode an Die Freude.
Bonheiden feest samen
met kunstwerken van dorpsgenoten.
Elk kookatelier voelt als kokkerellen
met groentjes van eigen kweek,
een taalatelier brengt wijsheid
en vriendschap van buiten de grenzen,
de toneelzaal plezier voor groot en klein.
’t Veld van weleer
verruimt ons blikveld.